Derde in Kampioenschap van de Zaanstreek

Sinds afgelopen winter ben ik pas echt serieus geworden met wielrennen. Want met Floris Goesinnen van Robic heb ik een officiële trainer. Iets in mij zei dat er op het gebied van training nog een sprongetje voorwaarts te maken was. Erg spannend om te kijken of deze nieuwe trainingsaanpak ook leidt tot resultaten. Het gevoel is in ieder geval goed.

De beroemde Belgische wielrenner Briek Schotte zei ooit: je moet weten wanneer je hard moet rijden en je moet vooral weten wanneer je juist niet hard moet rijden (vrij vertaald).

Ge moet weten wanneer dat ge rap moet rijden en ge moet vooral weten wanneer dat ge niet rap moet rijden.

En deze vlieger gaat ook op als het om trainen gaat. Trainer Floris rekent mij voor wanneer en hoe hard ik moet trainen. En ik voer het uit. Het aantal trainingsuren is ongeveer gelijk gebleven maar met name de intensiteit is anders. Sommige dagen maak ik veel uren in een lage zone terwijl in op andere dagen korte intervallen doe.

De eerste koersen van het seizoen waren in ieder geval hoopgevend. In de competitie in Amersfoort waren de resultaten meteen goed. Maar daar stond ik nog wel steeds met vermoeide benen aan de start. Dus met iets meer rust zouden de snelle benen vanzelf komen. En dat komt nu uit. Gisteren was het wel aanklampen in het Kampioenschap van de Zaanstreek. Daar reden twee sterke renners weg in een ontsnapping maar ik pakte mooi het brons!