Dianchi Plateau Race in Kunming

Het team van De Bataven was nog maar een paar weken teruggekeerd van de wedstrijd om de 361° Cup in Jinjiang City of er viel alweer een uitnodiging uit China in de bus. Dit keer was het verzoek of we wilden komen koersen in Kunming. Want daar zou op 12 december de Dianchi Plateau Race worden verreden.

Natuurlijk gingen we graag op de uitnodiging in. Zelf was ik na een paar weekjes winterrust alweer lichtjes beginnen trainen. En de race in Kunming zou al over drie weken worden gereden. Dat betekende dat ‘de gas’ er in de training op moest. Want een wedstrijd van 120 kilometer op een hoogte van 1800 meter is niet niks. Dat betekende intensieve duurtrainingen in het weekend, afgewisseld met intervallen op de Tacx met tussendoor sessies op de Velodrome.

Niemand van De Bataven had eerder gehoord van Kunming. Ook ditmaal bleek het om een miljoenenstad te gaan met een oogverblindende airport. We logeerden in een luxueus hotel en probeerden in de dagen voor de koers zo goed mogelijk te wennen aan de hoogte en het tijdsverschil. We verkenden delen van het parcours en de finale in de stad konden we inmiddels wel dromen.

En de race? Die verliep niet helemaal zoals we zouden willen. Het lukte niet om een mannetje mee te krijgen in de beslissende vlucht. Het parcours was erg pittig en op de hellingen langs het parcours kraakten steeds meer renners. Op 30 kilometer van de streep moest ook ik het stevig uitgedunde peloton op de zwaarste beklimming van de dag laten gaan. Op de top formeerde ik samen met ploeggenoot Erwin en zes anderen een achtervolgende groep. Na een jacht van vijf kilometer, waarbij de meters diep in het rood gingen, konden wij weer aansluiten. Maar het vet was natuurlijk van de soep. Dat is wielerjargon voor ‘geen energie meer over hebben’.

Uiteindelijk finishten onze renners op posities 13 (Jeroen), 15 (Erwin), 23 (ik), 24 (Gerard) en 37 (Ello). Het goede nieuws was dat we in de teamranking als vijfde eindigden. Dat leverde nog een mooie berg Yuans op!