Trainen op de Mont Ventoux

Ed Bosse stuurde een uitnodiging. Of ik me wilde aansluiten bij een trainingskamp bij de Mont Ventoux. Er waren nog twee plaatsen vrij. Daar hoefde ik niet lang over na te denken. De andere vrije plek werd met graagte ingevuld door collega Lex Stolk die zich direct na het aanmelden begon af te vragen of zijn conditie wel goed genoeg was.

Toen we aankwamen in Aubignan lagen alle renners al op bed. Alleen Ed Bosse was nog wakker om ons op te vangen. Op de heenreis waren we van de ene naar de andere file gereden. De volgende ochtend maakten we kennis met de andere deelnemers. Dat was een aangename mix van renners van WV Amsterdam en van vrienden, kennissen en collega’s van Ed. We waren met elf renners plus de volgwagenchauffeur Chris. WV Amsterdam veteraan Barend was de connaisseur van de streek. Hij had voor iedere dag een mooie route uitgezet.

Dag na dag reden we door prachtige landschappen en beklommen we mooie bergen. En ‘s avonds aan tafel waren er de verhalen. De belevenissen van de dag werden dan afgewisseld met verhalen over koers en werk. Voor ik het vergeet te melden: ook de Ventoux werd beklommen. Het weer zat dusdanig mee zodat we de hele week alle kilometers droog konden afleggen. Met vermoeide benen gingen we weer naar huis. Lex Stolk weerde zich kranig. In het algemeen klassement schoof hij steeds verder naar voren. Dit werd mede mogelijk gemaakt doordat twee toppers in de derde rit tijdens de beklimming van de Col de Perty nogal onverwacht de bezemwagen opzochten en zo wegvielen uit de top van het klassement